Twee thema's kenmerken mijn werk: naast Landschap is het de Mens. De menselijke afbeelding als uitdrager van zijn vele expressies, als sensualiteit, spiritualiteit, verlangen, trots, kracht, moed, nieuwsgierigheid...

Daarbij gaat het dus nooit om de naturalistische weergave, nooit om een platte weergave van de buitenkant.

Deze schilderijen volgen hun eigen unieke verbeeldingswetten, verander je later een detail omdat het raar uitziet, maak je heel het schilderij kapot.

De emotie, de drift om een beeld, een schilderij te maken, bepaalt in mijn werkwijze de vorm. Dat is het tegenovergestelde van stilering, de toestand waar nog maar een vage contour van emotie is overgebleven. Beide elementen vormen samen het resultaat.

De rauwe spontane expressie van een dreunende idee. Zoals in "Onverzadigbaar, Verlangend Uitkijkend (1998)".

Of de kernachtige beschouwing op de expressie van het model. Zoals in "Innerlijke Ruimte (1996)".

Of het mysterieuze "Blue Woman (2000)" (titel is afkomstig van de koper; ikzelf had aanvankelijk geen idee hoe ik het schilderij moest noemen).